Η άποψη μας

                                                     ΠΕΡΙ "ΤΕΧΝΙΚΩΝ" ΚΑΙ.."ΠΑΡΑΠΑΙΔΕΙΑΣ"
Αφορμή για το παρόν κείμενο στάθηκαν οι πρόσφατες δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας ,ότι τα φροντιστήρια» δε μαθαίνουν γράμματα στους μαθητές, αλλά τεχνικές για το πώς θα εισαχθούν στα ΑΕΙ»!
 Αρχικά, θα ήθελα να θυμίσω στον κ.Υπουργό, γιατί σκόπιμα προφανώς το ξεχνάει, ότι στα φροντιστήρια εργάζονται επί μακρόν αξιόλογοι, καταξιωμένοι, επιστήμονες, γεμάτοι με όρεξη για δουλειά, που δεν κάνουν  «αγγαρεία»(ο νοών νοείτω)και βιώνουν καθημερινά την κοινωνική καταξίωση και την αγάπη μαθητών και γονέων, οι οποίοι,σημειωτέον,τους επιλέγουν αυτοβούλως!Και ασφαλώς οι επιστήμονες αυτοί,οι Φροντιστές, καθημερινά κρίνονται και γι αυτό και καθημερινά εντρυφούν στη γνώση,μελετούν, βελτιώνουν τις μεθόδους διδασκαλίας τους και γίνονται διαρκώς καλύτεροι!!Αυτός είναι και ο λόγος που οι μαθητές τους κυριολεκτικά «τους λατρεύουν». Συμβαίνει αυτό κ,Υπουργέ σε άλλους χώρους όπου λαμβάνει χώρα η εκπαιδευτική διαδικάσία?Η απάντηση είναι αυτονόητη. Μην υβρίζετε  λοιπόν τους  Φροντιστές, όταν πολύ καλά γνωρίζετε ότι επιτελούν  υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικό έργο εμπνέοντας εκατοντάδες χιλιάδες μαθητών που σε όλη τη χώρα τους επιλέγουν!
Είναι,επιπλέον,τουλάχιστον υποκριτικό να μεταθέτει ο κ.Υπουργός  στα Φροντιστήρια  τα δεινά του δημόσιου σχολείου που επί δεκαετίες οι προκάτοχοί του δημιούργησαν, ονομάζοντας ο ίδιος  τα Φροντιστήρια υποτιμητικά  ‘παραπαιδεία»,υβρίζοντας έτσι τους λειτουργούς τους. Τα Φροντιστήρια επί δεκαετίες ανθούν ,κ.Υπουργέ, γιατί υποκαθιστούν τα τρωτά και τις τεράστιες αδυναμίες του δημόσιου σχολείου, καθώς διαβλέπουν τις όποιες αδυναμίες των μαθητών και τις αίρουν μέσα από επίμονη και σκληρή προσπάθεια,πάντα με την αγαστή συνεργασία μαθητών και γονέων. Καλό θα ήταν λοιπόν να τις δείτε τις τεράστιες αδυναμίες αυτές και με μεθοδικότητα και προγραμματισμό να τις επιλύσετε(αυτός είναι άλλωστε και ο θεσμικός σας ρόλος,γι αυτό έχετε τοποθετηθεί σ αυτήν  τη νευραλγική θέση).
Είναι συνεπώς  θεμιτό η απολύτως νόμιμη Φροντιστηριακή εκπαίδευση,  να στηριχθεί από την Πολιτεία και να παταχθεί άμεσα το θλιβερό,πρόσφατα άλλωστε ομολογούμενο κι από εσάς,φαινόμενο της ανήθικης και παρανομης πραγματικής «παραπαιδείας»,των ιδιαίτερων μαθημάτων από δημόσιοθς,επίορκους λειτουργούς. Αλήθεια,πάνω σ αυτό,κ.Υπουργέ, θα κάνετε κάτι? 

                                                              Σαββίδης κ Λάζαρος
                                                                Διευθυντής σπουδών

                                                             Γενικού φροντιστηρίου «ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ»



Η ΣΠΕΚΟΥΛΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ



Πραγματικά προκαλεί θλίψη η σπέκουλα που κάθε κυβέρνηση επιχειρεί να κάνει στο χώρο της εκπαίδευσης "παίζοντας¨με τις αγωνίες και τις ανασφάλειες των νέων ανθρώπων και των οικογενειών τους .Αφόρμηση γι αυτή μου τη σκέψη αποτελεί η επιχειρούμενη από το Υπουργείο Παιδείας τους τελευταίους μήνες "αναδιάρθρωση" στο χώρο της εκπαίδευσης με την παράλληλη κατάργηση(!)των πανελλαδικών εξετάσεων.
  Το σχέδιο αυτό προβλέπει τη δημιουργία ενός τετρατάξιου Γυμνασίου και ενός διετούς Λυκείου,σχέδιο βασισμένο στο πρότυπο του Γαλλικού Μπακαλορεά με στόχο την εισαγωγή των υποψηφίων στο Πανεπιστήμιο με βάση το απολυτήριό τους.
  Πέρα από τις αντικειμενικές δυσκολίες  που ενέχει ένα τέτοιο σχέδιο(τεράστιο κόστος,έλλειψη κτηριακών εγκαταστάσεων,ισχυρές αντιδράσεις από τους εκπαιδευτικούς,καθώς θα χαθούν χιλιάδες οργανικές θέσεις),προκύπτουν κι άλλα ζητήματα που εντέχνως αποσιωπώνται από τους ιθύνοντες του Υπουργείου.Καταρχάς,το θέμα της μετατροπής του δημόσιου σχολείου σε "δημόσιο φροντιστήριο(πέρα από το  ιδιωτικό φροντιστήριο)όπου η βαθμοθηρία θα είναι απύθμενη με ανεξέλεγκτες προεκτάσεις.Έπειτα,το αναμφισβήτητο γεγονός ότι μετά την αποφοίτησή του ο υποψήφιος σε σχολές "υψηλής ζήτησης"θα καλείται να δώσει περαιτέρω εξετάσεις για την εισαγωγή του σε αυτές.Είναι παντελώς αδύνατη η ελεύθερη εισαγωγή έστω σε σχολές "μεσαίας ζήτησης" λόγω έλλειψης υποδομών(κτηρίων,χρηματοδότησης κλπ.)των σχολών αυτών αλλά και επαιδή έτσι θα ατονήσει εντελώς το ενδιαφέρον των υποψηφίων για τις σχολές αυτές που προοδευτικά θα οδηγηθούν σε μαρασμό.
 Πρέπει λοιπόν να σταματήσει αυτός ο άκρατος κομματικός Λαικισμός που μαστίζει το χώρο της εκπαίδευσης από ανθρώπους που επενδύουν στη χειραγώγηση ενός κοινού ανυποψίαστου που έχει μάλιστα "εκπαιδευτεί" στο να αναζητά εύκολες λύσεις ακόμα κι αν χρειαστεί να θυσιαστούν οι δημοκρατικές αρχές της αξιοκρατίας και της διαφάνειας.Οφείλουν επίσης και τα ΜΜΕ να αρθούν επιτέλους στο ύψος των περιστάσεων και να πάψουν να "επενδύουν" στην κερδοσκοπία μέσω της προβολής και παρουσίασης  θεμάτων αμφιβόλου αναξιοπιστίας!!Αυτός ο "επικοινωνιακός βομβαρδισμός"των τελευταίων ημερών τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από το Υπουργείο μόνο θλίψη και προβληματισμό προκαλεί,όταν μάλιστα ο εκάστοτε Υπουργός θα έπρεπε να διασφαλίζει και να προστατεύει το κύρος του θεσμού αυτού των "εισαγωγικών εξετάσεων"!!

                                                         Σαββίδης Κ Λάζαρος
                                                        Φιλόλογος-Φροντιστής
                                                         Υπεύθυνος Σπουδών
                                                         Γενικού Φρ/ρίου"Θεωρητικό"






Η υποβάθμιση της παιδείας μέσω του Καλλικράτη




Έκδηλη ανησυχία προκαλούν τα σχέδια της κυβέρνησης για την εφαρμογή του ΄΄Καλλικράτη ΄΄ στο χώρο της παιδείας με ευρείας κλίμακας συνενώσεις σχολείων σε όλη την Ελλάδα   .Ως γονέας και ως εκπαιδευτικός που παρακολουθεί προσεκτικά τα τεκταινόμενα ,θα ήθελα να προβώ σε ορισμένες παρατηρήσεις επ” αυτού .
Αρχικά , πρέπει να τονιστεί ότι η δημιουργία τεράστιων σχολικών συγκροτημάτων ,με τμήματα άνω των 25 ατόμων θα επηρεάσει άμεσα την ψυχολογία των μαθητών ,θα προκαλέσει δυσαρέσκεια και  αποστροφή για το σχολείο ,θα αυξήσει το χρόνο προσαρμογής στο νέο περιβάλλον δεκάδων παιδιών που θα αναγκαστούν να μετακινηθούν ,θα δυσχεράνει και θα επιβραδύνει τη διαδικασία μάθησης  και θα δημιουργήσει συνθήκες όπου ο μαθητής αποξενώνεται από την προσωπικότητα του και μετατρέπεται σε μάζα .Η κατάσταση αυτή είναι πιθανό να υποθάλψει συνθήκες  αντικοινωνικής συμπεριφοράς κάθε είδους ,όπως έχουν καταδείξει πλήθος παιδαγωγικές μελέτες .
Η χειρότερη όμως συνέπεια που θα προκαλέσουν οι συνενώσεις σχολείων είναι η αποκοπή της ψυχικής σχέσης εκπαιδευτικών – μαθητών ,τόσο λόγω της απώλειας της άμεσης προσωπικής επαφής μεταξύ τους όσο και της ανασφάλειας και του άγχους που θα νιώθουν αρκετοί εκπαιδευτικοί λόγω των ρευστών εργασιακών σχέσεων ,σε συνδιασμό με την ταυτόχρονη απαξίωση του έργου του εκπαιδευτικού και της προσφοράς του στο κοινωνικό σύνολο .
  Το γεγονός αυτό ,σε συνάρτηση με τον κοινωνικό και παιδαγωγικό ρόλο των εκπαιδευτικών ,θα έχει αναμφισβήτητα ,επιπτώσεις σ” ολόκληρο το περιβάλλον του σχολείου και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο με απροσδιόριστες προεκτάσεις .
Ως εκπαιδευτικός ,λοιπόν , αλλά και ως γονέας , θεωρώ ότι η λογική των συνενώσεων -καταργήσεων σχολείων δεν προάγει ούτε το πραγματικό συμφέρον της κοινωνίας  ούτε το συμφέρον του δημόσιου σχολείου ούτε τη μόρφωση των παιδιών μας .Αντίθετα αντιμετωπίζει τον ευαίσθητο χώρο της παιδείας με καθαρά οικονομικά κριτήρια ,αδιαφορώντας για τις συνέπειες  που έχει στην εκπαιδευτική διαδικασία  στο μέλλον των παιδιών μας και στο κοινωνικό σύνολο.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ


Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων Αποτελεσματικής Συμπληρωματικής εκπαίδευσης, παρεχόμενης μέσα από το θεσμό του ελληνικού φροντιστηρίου, δέον είναι να επισημανθεί και να καταδειχθεί ο πολυδιάστατος ρόλος του και η αναγκαιότητα της ύπαρξης του οργανωμένου φροντιστηρίου στα πλαίσια λειτουργίας της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.
Στόχος του θεσμού του οργανωμένου φροντιστηρίου είναι να ενισχύσει μαθησιακά τους μαθητές μέσω της παρακολούθησης μαθημάτων σε ώρες διαφορετικές απ αυτές που αναπτύσσεται το ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου, με απώτερο στόχο να αποφύγουν την αποτυχία να μην εγκαταλείψουν πρόωρα το σχολείο με μειωμένα προσόντα ,με ενδεχόμενο, στην περίπτωση αυτή, να οδηγηθούν σε αποκλεισμό απ την αγορά εργασίας, αλλά και να αυξήσουν τις πιθανότητες πρόσβασής τους στην αγορά εργασίας.
Χρειάζεται εδώ να επισημανθεί ότι ο ρόλος του φροντιστηρίου ήταν, είναι και θα είναι ενισχυτικός και συμπληρωματικός .Η εργασία του φροντιστηρίου εστιάζει στη συμπλήρωση της μαθησιακής υποδομής, στη μαθησιακή ιδιαιτερότητα, στην ενεργοποίηση ενδιάθετων δυνάμεων του μαθητή για την υλοποίηση ιδιαίτερων προσωπικών στόχων.
Καταδεικνύεται λοιπόν απ όλα αυτά ότι το νόμιμο φροντιστήριο έχει σαφή κοινωνικό χαρακτήρα και βαθύτατες πολιτικές-κοινωνικές-οικονομικές καταβολές, σα αντίθεση βέβαια με το ‘παράνομο’ ιδιαίτερο που αποτελεί ‘προνόμιο’ αποκλειστικά των ‘εχόντων’ και των ανώτερων κοινωνικά στρωμάτων. στερώντας από την πολιτεία τεράστια έσοδα από την είσπραξη φόρων, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό σε περίοδο οικονομικής κρίσης, όπως η σημερινή.
Στις οικογένειες με μεσαίο εισόδημα, συνεπώς, το φροντιστήριο αποκτά υπεροχή και ‘αγκαλιάζεται’ με θέρμη. Οι φροντιστές με τη σειρά τους σκύβουν με στοργή και ικανοποιούν τις ανάγκες των μαθητών τους όχι μόνο σε στενό γνωσσιολογικό επίπεδο, αλλά και σε πολλά άλλα επίπεδα, όπως η συμπλήρωση μηχανογραφικού δελτίου, ο σωστός επαγγελματικός προσανατολισμός κτλ.
Είναι χρέος, λοιπόν, της πολιτείας να προστατεύσει τους νόμιμους εκπαιδευτικούς από κάθε παράνομη δραστηριότητα που τους βλάπτει και να στηρίξει αυτόν τον εκπαιδευτικό οργανισμό που στοιχειοθετεί εμφανή εκπαιδευτική αξία με ευδιάκριτο εκπαιδευτικό αποτέλεσμα ενώ ταυτόχρονα ωφελεί την κοινωνία αμβλύνοντας τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες βοηθώντας τις ασθενέστερες τάξεις, ώστε να σπουδάσουν τα παιδιά τους ενισχύοντας έτσι τη συνοχή του κοινωνικού ιστού.
Αξιολογώντας ,άλλωστε, αυτήν την πολυσύνθετη προσφορά του ελληνικού φροντιστηρίου ο Ευάγγελος Παπανούτσος τον Ιανουάριο του 1973 δήλωνε στην εφημερίδα «τα ΝΕΑ»τα εξής<Η δικαιοσύνη απαιτεί να αναγνωρίσουμε ότι τα φροντιστήρια όχι μόνο βοήθησαν και βοηθούν τα παιδιά μας να ανεβούν τις σκάλες του πανεπιστημίου, αλλά και το ίδιο το πανεπιστήμιο το βοήθησαν και το βοηθούν να διατηρήσει σε καποιο επίπεδο τις σπουδές του»

Η Απολιτικοποίηση των νέων


.Έκδηλο προβληματισμό εγείρει στις μέρες μας η αποχή των πολιτών,ιδιαίτερα των νέων,απο τα κοινά.Πρόκειται για ένα φαινόμενο που πρέπει να μας προβληματίσει  όλους,κυρίως όμως τους πολιτικούς,καθώς και όσους ασχολούνται με τα πολιτικά δρώμενα.
Ασφαλώς, ένας βασικός λόγος που έχει οδηγήσει τους νέους στην απολιτικοποίηση είναι το σηπτικό κλίμα που κυριαρχεί στο δημόσιο βίο με το νεποτισμό,την αναξιοκρατία,την ανηθικότητα και την υποκρισία των πολιτικών να δεσπόζουν.
Οι πολιτικοί,εξάλλου,αδιαφορούν για τα ουσιώδη και μείζονα προβλήματα που απασχολούν τη νεολαία, και όχι μόνο,έχουν ξεχάσει τους λόγους εκλογής τους και,απορροφημένοι απ τις προσωπικές τους φιλοδοξίες,δεν αντιλαμβάνονται ότι οι νέοι χρειάζονται έμπνευση και όραμα για να εξελιχθούν και να προσφέρουν με το δυναμισμό που τους διακρίνει.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί και η ιδεολογική σύγχυση που επικρατεί στις κοινωνίες.Δεν υπάρχει ξεκάθαρος ιδεολογικός προσανατολισμός των κομμάτων,καθώς πολλά απ αυτά ενδιαφέρονται αποκλειστικά για την αναζήτηση νέων ψηφοφόρων και δε μεριμνούν για την ουσιαστική προώθηση και επίλυση των προβλημάτων.
Είναι λοιπόν γεγονός ότι αυτή η προβληματική κατάσταση δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί.Για να καταστεί ενεργή η παρουσία των νέων στην πολιτική ζωή,θα πρέπει να βιώσουν αυτοί ένα κράτος δικαίου που θα τους προσφέρει ασφάλεια και θα τους αντιμετωπίζει με ισοτιμία.Θα πρέπει να αισθανθούν πως και οι ίδιοι συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων και δεν περιορίζονται στην άκριτη εφαρμογή τους.
Τα κόμματα,επιπλέον,θα πρέπει να εκσυγχρονισθούν και να συμβαδίζουν με τις εξελίξεις της εποχής.Οφείλουν να παρουσιάζουν μια σύγχρονη εικόνα και γλώσσα,ώστε να αποδείξουν στους νέους ότι τους κατανοούν και έχουν τη δύναμη να πορευθούν πλάι τους και να τους στηρίξουν.
Οφείλουν,τέλος,και οι ίδιοι οι νέοι να συνειδητοποιήσουν ότι μόνο με την ενεργό συμμετοχή τους στα κοινά,έχοντας συναίσθηση των κοινωνικών προβλαμάτων-ανεργία,παιδεία,εγκληματικότητα-θα προσφέρουν ουσιαστκή συμβολή στην άμβλυνση αυτής της παθογενούς κατάστασης.
Για να επιτευχθεί αυτό,χρειάζεται η καίρια συμβολή των φορέων κοινωνικοποίησης.Η Οικογένεια,αρχικά,οφείλει να προωθήσει το διάλογο,το σεβασμό και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας,καθώς και να αποτελέσει παράδειγμα δημοκρατικότητας για τους νέους.Οι Δάσκαλοι,’επειτα,θα πρέπει να συμβαλλουν στη μετάγγιση ηθικών αξιών,στην ενίσχυση της αυτενέργειας των μαθητών.ώστε να ανβαθμιστεί ο ρόλος των μαθητικών κοινοτήτων και αργότερα η αυτονομία των φοιτητικών κινημάτων.Καταλυτκή,τέλος,κρίνεται η συμβολή των ΜΜΕ και των πνευματικών ταγών,που οφείλουν να αφυπνίζουν συνειδήσεις τονώνοντας την ατομική και κοινωνική ευθύνη των νέων.
Είναι,πράγματι,δύσκολο υπό τις παρούσες συνθήκες, να ασχοληθούν σοβαρά οι νέοι με την πολιτική.Ωστόσο,δεν είναι ακατόρθωτο.Η ενεργή και γίνιμη συμμετοχή των νέων στην πολιτική θα οδηγήσει σε κοινωνική πρόοδο και θα δώσει όραμα στον πολύπαθο λαό μας……  


Η θέση του μαθήματος της ιστορίας στο εκπαιδευτικό σύστημα .




Με έκπληξη διαβάζουμε στο διαρρέον σχέδιο του υπουργείου παιδείας για το νέο εξεταστικό σύστημα ότι η διδασκαλία της ιστορίας παραγκωνίζεται πλήρως και θεωρείται ήσσονος σημασίας !!!!
Ασφαλώς το γεγονός αυτό εγείρει θλίψη και βαθύ προβληματισμό . Καταδεικνύει δε ότι οι πειραματισμοί στον τομέα της παιδείας και στις πλάτες των παιδιών συνεχίζονται ,χωρίς να διαφαίνεται στον ορίζοντα κάποια προσπάθεια εθνικής συννενόησης με μακρόπνοες προοπτικές .
Θα έπρεπε λοιπόν να συνειδητοποιήσουν όσοι κινούν τα νήματα της παιδείας πως όσο καλύτερα γνωρίζουν την ιστορία οι νέοι μιας χώρας τόσο ασφαλέστερες είναι οι προοπτικές αναπτυξης της  χώρας αυτής πάνω σε στέρεες βάσεις .Ειδικότερα είναι απολύτως αναγκαία η γνώση της νεοελληνικής ιστορίας που τόσα χρονικά ορόσημα διαθέτει , τα οποία είναι απαράδεκτο να αγνοούν οι νέοι μας .Κι όμως , ο τομέας αυτός θεωρείται περιττό να διδαχθεί , τη στιγμή που άλλοι λαοί επενδύουν το μέλλον τους πάνω στη βαθιά και ολόπλευρη γνώση του παρελθόντος τους .
Ήρθε επομένως η στιγμή να δούμε ώριμα το θέμα .Να θέσουμε επί τάπητος το ζήτημα της θέσης της ιστορίας στο χώρο των ανθρωπιστικών σπουδών .Να δόύμε τι είδους παιδεία θέλουμε για τα παιδιά μας . Γιατί δεν αρκεί να προωθούμε μόνο την τεχνοκρατική παιδεία , υποσκελίζοντας βάναυσα την πεμπτουσία των ανθρωπιστικών σπουδών , την ιστορία , που είναι ο πνεύμονας ενός λαού , και δη του ελληνικού…..

0 Comment to "Η άποψη μας"

Δημοσίευση σχολίου